" adını kullanan bir Reddit kullanıcısıpotatodavid"Humane Society'nin web sitesinde pofuduk, gri bir adam gördü, neye imza attığını bilmiyordu.
David yıllardır bir kurtarma kedisi istiyordu ama bir kedinin ihtiyaçlarını karşılayıp karşılayamayacağını hiç bilmiyordu.
Soyağacı olan bir kedi satın almak istemiyordu çünkü arkadaş olduğu ya da birlikte çalıştığı insanların çoğunun kedigilleri nasıl sahiplendikleriyle övünmek amacıyla satın almalarını onaylamıyordu. Pahalı olduklarını veya hatta nasıl on-trend Onlar.
Sıcak bir yatağa ve gerçekten çok uzun bir süre mutlu ve sağlıklı olmasını sağlayacak minnettar bir çevreye ihtiyacı olan bir kediyi kurtarmak istedi.
David, Humane Society'nin web sitesinde gezinirken, yuva arayan kabarık, pasaklı bir kedi dikkatini çekti. Kediyi kız arkadaşına gösterdi ve ikisi de heyecanlarını gizleyemedi çünkü kedi tam da aradıkları şeydi (ya da en azından öyle görünüyordu).
Sahip olmadığı zamanı boşa harcamak istemiyordu, bu yüzden kediyi kontrol etmek için bir randevu almaya karar verdi. İkisi olay yerine vardığında, üç ya da dört kişi daha gri adamla tanışmak için bekliyordu. Onlarla konuşmaya başladıklarında, diğerlerinin kediden hoşlanmadığını hemen anladılar.
İşçiler kediyi yanlarına getirdiklerinde, herkesin neden korktuğunu anladılar - kedi durmuyordu tıslama ve hırlamaİşçileri mıncıklıyor ve odaya negatif enerji yayıyordu.
"Hmm, bu bir sorun olacak," kendi kendilerine düşündüler çünkü bunu görmeyi beklemiyorlardı.
Her ikisi de sevimli, sarılıp mırlamaktan başka bir şey istemeyen gri bir adam bekliyordu. Ancak, aldıkları enerji bu değildi ve ne yapacaklarını bilemediler.
Kediye bir şans vermeye karar veren kişi David oldu. Kediye yavaşça yaklaşmaya karar verdi ve kedinin herhangi bir fiziksel temasa izin verip vermeyeceğini kontrol etti. Tanrı'ya çizilmemesi ya da saldırıya uğramaması için dua ederek kediyi kucağına aldı.
Ancak, kedi David'in yaklaşımlarını tolere ediyor gibi görünüyordu ve bu da David'e kediyi sevmeye başlamak için yeterli cesaret ve güven verdi. Ve kedi bu duyguya bayılmış görünüyordu çünkü mırlamaya başladı.
(Kaynak: @potatodavid)
Aslına bakarsanız, kedinin enerjisi "Sen kimsin ve benimle ne yapmak istiyorsun!?" için "Sen kimsin ve neden beni eve götürmüyorsun?" gerçekten hızlı.
Birkaç tatlı anı paylaştıktan sonra, David ve kız arkadaşına kediyi veterinere götürmeleri tavsiye edildi. "izolasyon odası" kimse onları rahatsız etmeden veya korkutmadan (tabii ki kediyi korkutarak) bağ kurmaya devam edebilecekleri bir yer.
David ve kız arkadaşı kediye tatlı sözler fısıldamaya devam ederek, kedinin ona sarılmalarına izin vereceği bir güven anı yaratmaya çalıştılar. Muhtemelen doğru bir şeyler fısıldamışlardı çünkü kedi onların sarılmalarını, kucaklamalarını ve karnını okşamalarını gözlerini tırmalamadan kabul etti.
Aslında, herkesi şaşırtan bir şekilde, kedi o kadar rahatladı ki David'in omzuna tırmandı ve randevunun geri kalanında orada kaldı. "Sanırım bizi evlat edindi." David söyledi.
Kedi onlara hemen ısınamadı. Çok ürkekti ve onlarla oynamak istemedi ama açıkça onlarla takılmak istedi. Onların daha çok çalışmasını ve her zaman sarılmalarını, kucaklamalarını ve göbeklerini okşamalarını istiyordu.
David'in kız arkadaşı, korkmuş gri adamla eve gitme fikrine tamamen ikna oldu çünkü onun hak ettiği eve, şefkate ve aileye sahip olmasını sağlamak istiyordu. David kabul etti ve çift kediyi evlerine götürdü.
Ve kediye Albus adını verdiler. Albus onlara güvenmekte, onlarla vakit geçirmekte, onlarla oynamakta ve değil Günler geçtikçe onlara hırlıyordu.
David ve Albus birlikte hokey maçlarını izlemeye başladılar, Albus David'in kucağına sarılıyor ve David'in çoraplarıyla oynuyordu (çünkü Albus'a göre çiğneme oyuncakları kaybedenler içindir). David, Albus'un tavrını ve öfkesini koruduğunu, ancak onlara asla saldırmadığını savunuyor.
Elbette, endişeli ve sinirli olduğu zamanlar oluyordu ve onlara hırlamaya başlıyordu. Ama David, Albus'un sevildiğini, takdir edildiğini ve kendisiyle ilgilenildiğini bilmesini sağlıyordu her zaman Bu da o anları minimumda tuttu.
David ve Albus ister kader sayesinde ister Humane Society sayesinde kanka olmuş olsunlar, sebat ve güvenin gücünden kesinlikle öğrenilecek bir şeyler var.
David Albus'a güvenmeseydi, kucaklama, sarılma ve göbeğini okşama konusunda ısrarcı olmasaydı, şimdiye kadarki en pofuduk, en tüylü gri adamla eve gitmeyeceğini iddia edebiliriz, değil mi?
Humane Society'nin mantrasına göre, hayvanların acılarına son vermek için büyük mücadeleler veriyorlar. hepsi hayvanlar. Aslında, Humane Society'nin hayvanların yüzündeki gülümsemeyi geri getirmek için küçük savaşlar verdiğini de eklemek isteriz. hepsi hayvanların yüzleri de.
Bu yürek ısıtan hikayeleri bize ulaştırmaya devam etmelerini umuyoruz çünkü dünyanın Davids'lerine (ve Albus'larına) doyamıyoruz.
