Sanırım hepimiz bu dünyadaki hemen hemen her işin oldukça stresli olabileceği konusunda hemfikiriz. Yaşamak için ne yapıyor olursanız olun, kariyerinizin bir noktasında (her gün olmasa bile) işiniz sizi strese sokacaktır.
Bu nedenle hepimiz kendimizi daha iyi ve rahat hissetmemizi sağlayacak bir şeye, sinirlerimizi yatıştıracak bir anti-stres çıkışına ihtiyaç duyarız.
Bazı insanların bunun için spor salonu üyeliği vardır. Diğerleri ise iş çıkışı yürüyüşe çıkmayı, farklı hobiler edinmeyi, pratik yapmayı ve hatta günlük meditasyon yapmayı sever.
Ben şahsen yoga ve meditasyon yapmayı seviyorum. İş yerinde çok fazla bilgiyle uğraşmak zorunda kaldığım ve hatta muhtemelen müşteriler, iş arkadaşlarım veya patronumla yüzleştiğim uzun bir günün ardından, kendimi topraklamanın ve basit nefes egzersizleriyle her şeyi akışına bırakmanın gerçekten özel bir yanı var.
Bununla birlikte, ruh halimi de önemli ölçüde iyileştiren, çok keyif aldığım bir şey de üç kedigilimle kucaklaşmak.
Kedigillerin bizi sakinleştirme ve stresimizi azaltma konusunda bu kadar güçlü ve başarılı olabilecekleri kimin aklına gelirdi? Bu sadece benim için değil, aynı zamanda bugünkü hikayemizin kahramanı için de gerçek bir sürpriz oldu.
2020'de Mısır'da bir hastanede staj yapan erkek hemşire Ahmed Flaty ile tanışın. Zorlu 12 saatlik vardiyalarının neden olduğu çok fazla stresle uğraşıyordu.
Muhtemelen anlayabileceğiniz gibi Ahmed, tüm dünyanın büyük bir stres altında olduğu COVID-19 pandemisinin ortasında hemşire olmak için eğitim alıyordu. Dolayısıyla mesleğinin doğası, uğraştığı kaygı düzeyini daha da artırıyordu.
Şimdi merak ediyor olabilirsiniz, "Bir kedi resme nerede dahil olur?" Ahmed ne zaman işinden bunaldığını hissetse, biraz temiz hava almak ve güneşten biraz D vitamini almak için dışarı çıkıyordu.
Bir gün, o pek de sık olmayan molalardan birinde, Ahmed'e sevimli, başıboş turuncu bir kedi yaklaştı. Hastanenin ön kapısının yanında oturmuş biraz hava almaya çalışırken, kedicik sanki çok şey yaşadığını hissetmiş gibi ona doğru yürüdü.
Ahmed'e göre, küçük turuncu bir tüy ona yaklaşmaya karar verdiğinde, bir meslektaşıyla dışarıda oturmuş, stajları ve yapmaları gereken her şey hakkında konuşuyormuş.
Kedinin miyavlamadığını ya da başka bir şey yapmadığını söyledi. Ona çok anlamlı bir kedi bakışı attıktan sonra kucağına tırmanmış. Oraya yerleşmek ve rahat etmek için biraz zaman ayırdı, bir süre ona baktı ve biraz uyumaya karar verdi.
Bu Ahmed için büyük bir sürpriz oldu. Mısır'da sokak kedileri ve köpeklerine genel olarak çok kötü davranılıyor. Bu yüzden bu kedinin cesur, gözü pek ve hiç korkmadan gelip kendisiyle etkileşime geçtiğini görünce şok oldu.
Acelesi olmasına rağmen Ahmed onu uyandırmak ve uykusunu bölmek istemedi. Ayrıca, onun varlığından fazlasıyla hoşlanıyordu. Uyuyan kedicik onu sakinleştiriyor, kendini orada hissetmesini ve daha az stresli olmasını sağlıyordu.
Ahmed orada oturdu ve yaklaşık 15 ila 20 dakika boyunca hareketsiz kaldı, ardından kedi uyandı, gerindi ve gitme zamanının geldiğine karar verdi. Ahmed'in kucağından atlamadan önce, sanki şöyle der gibi ona son bir kez anlamlı bir bakış attı, "Buradaki işim bitti!" ve uzaklaştı.
Bu özel karşılaşmadan sonra Ahmed'in kendini çok rahatlamış hissettiğini söylemek yanlış olmaz. Sosyal pilleri şarj olmuştu ve bir kez daha işinin gerektirdiği tüm zorluklarla yüzleşmeye hazırdı.
Ahmed, 20 gün boyunca aralıksız 12 saatlik vardiyada çalıştığını, ancak kedinin kucağındaki tek bir şekerlemeyle tüm stres ve yorgunluğu yok ettiğini söyledi.
Birçok araştırma, kedi dostlarımızın üzgün, endişeli veya depresif hissettiğimizde bunu hissedebildiklerini kanıtlamıştır. Bu durumlarda, neredeyse her zaman insanlarına yardım etmek ve onları iyileştirmek niyetiyle yaklaşırlar. İşte bu yüzden onlar harika duygusal destek hayvanları.
Bu tatlı karşılaşmadan sonra Ahmed sokak arkadaşını bir daha hiç görmedi. Her teneffüste onunla tekrar karşılaşma umuduyla dışarı çıksa da, ondan hiçbir iz yoktu. Sanki bu bir "Hayatta bir kez" Ama Ahmed için bu, tüm yılının en önemli olayıydı.
Ahmed, bir kedi ya da köpek sahiplenmeyi düşündüğünü, hatta bu özel turuncu sokak hayvanıyla yaşadığı deneyimden sonra daha da çok düşündüğünü söyledi. Ancak, işinin doğası ve yoğun programı bunu yapmasına izin vermiyor.
Hiçbir zaman mevcut bir evcil hayvan ebeveyni olamayacağını ve tüylerine hak ettikleri sevgi ve ilgiyi sağlayamayacağını biliyordu. Bana sorarsanız, bu çok sorumlu bir düşünce tarzı ve pek çok evcil hayvan ebeveyninin yapamayacağı bir şey.
Bu sevimli hikaye Facebook'ta paylaşıldı ve pek çok kişi hikayeye bayıldı. Kedinin muhtemelen onun sevgi ve ilgiye ihtiyacı olduğunu hissettiğini, onun varlığında kendini nasıl güvende hissetmiş olabileceğini ve kedinin stresi üzerinden atmayı başarmasının ne kadar şaşırtıcı olduğunu yorumladılar.
Umarım Ahmed ve gizemli tüyleriyle ilgili bu hikaye hepimizi sevgili kedigillerimize biraz minnettarlık ve sevgi göstermeye teşvik eder. Öyle görünmese de, onlar da en az bizim onları sevdiğimiz ve önemsediğimiz kadar bizi seviyor ve önemsiyor.
Her gün bizi mutlu etmek ve ruh halimizi iyileştirmek için çok çalışıyorlar. Hadi bunu bugün ekstra kucaklamalar ve ekstra ikramlarla kutlayalım!
