Sanırım bu dünyadaki her kedi ebeveyni bir konuda hemfikirdir: kedilere bakmak zorlu, zaman alıcı ve hatta bazen yorucu bir deneyimdir. Ancak kesinlikle son derece tatmin edici, ilham verici ve nimetlerle dolu bir deneyimdir.
Kişisel deneyimlerime dayanarak söyleyebilirim. Kedilerim benim en büyük endişem, en sıkıcı kaygım ve sinir bozucu yükümlülüğümdür. Ancak onlar aynı zamanda en tatlı sarılma seanslarım, en şefkatli duygusal desteğim ve en sevdiğim hayat arkadaşlarım.
Onlar olmasaydı ne yapardım bilmiyorum. Elbette, muhtemelen daha dolu bir cüzdanım olurdu, ama kesinlikle boş bir evim ve daha da boş bir kalbim olurdu. İşte bu yüzden en sevdiğim pofuduklarıma bakmanın zorluğuna aldırmıyorum. Bu gerçekten ödüllendirici bir deneyim.
Şimdi, özel ihtiyaçları olan bir kediye bakmanın ne kadar zorlayıcı ve ödüllendirici olduğunu hayal edin. Bu tür bir kedi, hayatını önemli ölçüde zorlaştıran belirli bir fiziksel engele veya tıbbi duruma sahip olacak kadar talihsizdir.
İnsanların büyük çoğunluğu özel ihtiyaçları olan kedigillerden uzak duruyor çünkü "mükemmel" bir evcil hayvan arıyorlar - hiçbir görünür kusuru olmayan bir evcil hayvan.
Ancak bu insanların bilmediği şey, özel ihtiyaç sahibi bir kediyi evlat edinmenin ne kadar harika olabileceğidir. Bugünkü kahramanımız Laura Hawthorne şüphesiz buna tanıklık edebilir.
Laura, temel amacı Los Angeles'taki evsiz kedileri ve yetim yavruları kurtarmak ve sahiplendirmek olan ve kâr amacı gütmeyen bir kuruluş olan Kitten Rescue'da dokuz yıldır gönüllü olarak çalışmaktadır. Kuruluş 1997 baharında kuruldu ve o zamandan beri Los Angeles kedilerine yardım etme konusunda çok başarılı oldu.
Kitten Rescue her yıl 1.000'den fazla kedi ve yavruya sonsuza dek yaşayacakları bir yuva bulmayı başarıyor ve kuruluşundan bu yana 31.000'den fazla kedigili kurtardı. İşin en güzel yanı da bu rakamların artmaya devam edecek olması.
Laura'ya gelince, Kitten Rescue'da gönüllü olarak çalıştığı dokuz yıl boyunca 275'ten fazla kedi ve yavru kediye ve hatta birkaç köpeğe sevgi dolu bir aile bulmayı başardı.
Laura kurtardığı her kediyle koşulsuz bir sevgi ve derin bir bağ hissetti. Ancak hiçbir şey onu özel bir kedinin hayatına kattığı sevgi ve ışığa hazırlayamazdı.
Kader bir gün Laura'nın hayatına Pretzel adında küçük bir kedi yavrusu ve onun iki kardeşi Curly Sue ve Oliver Twist'i getirdi. Hepsi de çeşitli fiziksel deformasyonlar ve tıbbi sorunlarla doğmuş ve sadece birkaç saatlikken sahipleri tarafından yerel şehir barınağına terk edilmişlerdi. Bunu hayal edebiliyor musunuz?!
Barınağın sınırlı kaynakları nedeniyle, yoksul bebekler ötenazi yapılması gerekiyordu. Ama Laura bu acımasız kararı öğrendiğinde kalbi milyonlarca parçaya ayrıldı.
Bunun olmasına izin veremezdi! Bu yüzden doğal olarak üçünü de eve götürmeye karar verdi, onları hayatta tutmaya ve mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürmelerini sağlamaya kararlıydı.
Onları eve getirdiğinde, üçünün de göbek kordonları hâlâ bağlıydı. Ancak Laura hepsine yardım etmekte kararlıydı. Tüm zamanını ve enerjisini onlara harcadı ve her yavru kedinin en iyi T.L.C.'ye ("Şefkat, sevgi ve özen") onlara verebileceğini söyledi.
Onlara mama, çeşitli sıvılar ve antibiyotikler vermeye başladı, hepsi de bir şekilde zavallı zayıf bedenlerine canlı bir ruh üfleyeceği umuduyla.
Ne yazık ki yapabileceği çok şey vardı. Hayatta bazı şeylerin olması gerekiyor ve sevdiğimiz bazı insanların (ya da evcil hayvanların) bizi terk etmesi gerekiyor.
Küçük Oliver Twist, Laura'nın kalbinde bir boşluk bırakarak daha iyi bir yere giden ilk kişi oldu. Pretzel ve Curly Sue'yu röntgen çektirmek için veterinere götürdü ve zavallı kızların iskelet deformasyonları olduğu, bacaklarında ve dizlerinde birkaç kemiğin eksik olduğu tespit edildi.
Veteriner ayrıca Curl Sue'nun ciddi kalp kusurları olduğunu da tespit etti. Böylece 12 haftalık cesur bir tüy olarak ne yazık ki ciddi bir kalp krizi sonucu hayata veda etti. Ve o da Laura'nın kalbinde bir boşluk bıraktı.
Ancak Pretzel yaşamaya ve Laura'nın yanından hiç ayrılmamaya kararlı görünüyordu. Gittikçe güçlenmeye devam ediyor, hiçbir şeyin onu durdurmasına izin vermiyordu.
Doğuştan sahip olduğu acımasız koşullara ve deformasyonlara rağmen yaşıyor gibiydi.
Pretzel son derece oyuncu bir kedi olarak büyüdü. Bugün, diğer yavru kedilerle güreşmeyi, insanlarıyla kucaklaşmayı ve genel olarak en iyi kedi hayatını yaşamayı seviyor.
Laura, Pretzel'in, hiç kimsenin bir şey olmak zorunda olmadığının canlı kanıtı olduğunu söyledi. "Mükemmel mutlu bir hayat yaşamak için mükemmel." Biz de aynı fikirdeyiz!
Pretzel'in hikayesi bize hayatın fiziksel görünüm ve küçük engeller gibi şeyler hakkında endişelenmek için ne kadar kısa olduğunu öğretiyor. Elbette, o "normal" bir kedi değil, ama zaten normal olmanın ne eğlencesi var ki?
Eğer bir kedi ruhuna sahipse (ki gerçekten sahip), o ve diğer özel ihtiyaçları olan kedicikler alabilecekleri tüm sevgiyi hak ediyorlar.
