Tüm insanların iyi olmadığı ve tüm insanların hayvanları sevmediği gerçeğini kabullenmek son derece zordur. Söz konusu hayvanlar, onların ihtiyaçları ve refahları olduğunda tamamen cahil olan bazı bireyler var. Tek önemsedikleri kendi hayatlarıdır.
Yutması zor bir lokma ama ne yazık ki işler böyle yürüyor. Bununla birlikte, hayvanları sevmemek başka bir şeydir, onlara karşı zalim olmak ise tamamen farklı bir şeydir. Sebebi ne olursa olsun, hayvanlar bizim zulmümüzü hak etmiyor. Her zaman başka bir yol vardır ve zavallı bir hayvana zarar vermek asla gidilecek yol değildir.
Ne yazık ki, bugünkü hikayemizin kahramanı kedinin sahibi de o kötü insanlardan biri.
Honeycake ile tanışın, en başından beri çok kötü bir el dağıtılmış olan güzel bir kızıl kedicik.
Honeycake, kardeşleriyle birlikte bir çöp torbasına konmuş ve eski sahibi tarafından hareket halindeki bir arabadan atılmıştı. Neyse ki birileri onları poşetin içinde bulmuş ve hemen en yakın barınağa götürmüştü.
Barınakta Honeycake kapsamlı bir muayeneden geçirildi. Neyse ki o kadar da kötü olmayan yaraları tıbbi olarak tedavi edildi. Veteriner zamanla iyileşeceğini, ancak travmatik olayın neden olduğu hasarın kalıcı olabileceğini söyledi.
Ve ne yazık ki haklıydı. Honeycake barınağa geldiği andan itibaren çok üzgün, stresli ve travma geçi̇rmi̇ş kedi̇. Tek istediği onu sevecek ve kabul edecek biriydi.
Barınakta bir kurtarıcının gelip ona sonsuz yuvasını sunmasını bekledi. Ancak uzunca bir süre kimse evlat edinmek için başvurmadı, bu da Honeycake'i daha da üzdü.
Daha da kötüsü, Honeycake'in kaldığı barınağın öldürmeme politikası yoktu, bu da turuncu kediyi tutabilecekleri belirli bir süre olduğu anlamına geliyordu.
Ancak evren işbirliği yapmaya karar verdi ve Honeycake'e çok özel bir kadın göndererek ona hayatta bir şans daha sundu.
Hemşire olan Renee Pelton adında bir kadın, bir gün Facebook'ta Honeycake'in, turuncu dostumuzu kendi kanatları altına alan ve öldürmeme politikası güden Michigan Cat Rescue adlı kar amacı gütmeyen bir kuruluş tarafından yayınlanan bir videosuna rastladı.
O anda Renee kendi kendine düşündü, "Ben bir kedi istiyorum!" Renee için bu sadece arzularının bir ifadesi değil, Honeycake'i evlat edinecek kişi olma kararlılığıydı.
Hiç vakit kaybetmedi. Sahiplenme başvurusu için hemen Michigan Cat Rescue ile iletişime geçti. Ve çok geçmeden Honeycake ile yüz yüze geldi.
Onu ilk kez kollarına aldığında, çok sevimli ve yürek ısıtan bir şey oldu. Honeycake, büyük takdir ve minnettarlığını göstermek amacıyla Renee'yi öpücük yağmuruna tuttu!
Renee ona sırılsıklam aşık oldu. Etkileşime girdikleri anda onun kendisi için doğru kedi olduğunu anlamıştı. Aralarında bir bağ oluşmuştu ve herkes bunun kırılmaz olduğunu biliyordu.
Ona Finnegan adını verdi ve yeni evine götürdü. Onu evlat edindiğinde yedi aylıktı. Ancak ne yazık ki Renee çok geçmeden sevgili turuncu tüylerinin muhtemelen dokuz hayatının tamamını yaşayamayacağını fark etti.
Renee hemşire olduğu için düzenli kontrollerin önemini çok iyi biliyordu. Finnegan'ın fiziksel muayenelerinden biri sırasında veteriner önemli bir kalp üfürümü duydu.
Veteriner daha sonra Finnegan'ın muhtemelen çoğu kedi kadar uzun yaşamayacağını söyledi. Ancak düzenli kontroller ve uygun ilaç tedavisi ile on yıla kadar yaşama ihtimali vardı.
Bu da Finnegan'ın ayıracak zamanı olmadığı anlamına geliyordu. Zaten zorlu olan hayatından en iyi şekilde yararlanmak zorundaydı.
Neyse ki bu farkındalık onları yıkmadı. Hem Renee hem de Finnegan kendilerine tanınan sürenin tadını çıkarmaya kararlıydı.
Sanırım Renee'nin profesyonel bir hemşire olması kılık değiştirmiş bir nimetti. Kalbin yollarını çok iyi biliyordu ve tüy dostuna nasıl bakacağını biliyordu.
Ama Renee'ye göre tek bakıcı o değildi. Finnegan da ona bakıyormuş. Ne kadar sevimli değil mi?
Finnegan'ın kardeşleri - onunla aynı çantada bulunan kedicikler - de aynı kalp rahatsızlığından muzdarip. İsimleri Cookie Pie ve Custard Pie ve her ikisi de tıpkı kardeşleri gibi sahiplenilmeyi bekliyorlardı.
Michigan Cat Rescue kar amacı gütmeyen küçük bir kuruluş olduğundan, belirli tıbbi durumları olan terk edilmiş kedigillerin bakımı oldukça pahalıya mal olabilir. Bu nedenle, eğer imkanınız ve isteğiniz varsa, ne kadar büyük ya da küçük olursa olsun bağış yapmanızı öneririz.
İhtiyacı olan kedigillere yardım etmek çok ödüllendirici bir görevdir. Sadece bunu yapmanın size ve yaşam tarzınıza uygun bir yolunu bulmanız gerekiyor.
Belki de şu anda bağış yapamayacak durumdasınız ve bu hiç sorun değil. Her zaman Renee'nin hikayesinden ilham alabilir ve yerel barınağınızdan bir kediye sonsuza dek yaşayacağı bir yuva sunabilirsiniz.
Sadece ne yaparsanız yapın, hayvanlara karşı asla acımasız değilsiniz. Eğer yardım edemiyorsanız, lütfen onlara zarar verecek bir şey yapmayın.
