Sayısız selfie, yemek fotoğrafı ve fotoğraf çöplüğü arasında bir kategori Instagram'daki en şirin kategori olarak ortaya çıkıyor - kedi ve köpek yavrusu fotoğrafları.
Paris sokaklarında Fransız beresi takan kanişlerin ya da en tuhaf noktalarda uyuklayan meraklı Coon'ların paylaşımları, algoritmanın bize düzenli olarak gönderdiği her şeyden daha fazla ilgi çekiyor gibi görünüyor. Neden acaba?
Ünlü Amerikalı şair T.S. Elliot bir keresinde şöyle yazmıştı, "Artık kedilerin sana ve bana çok benzediğini görecek kadar öğrendin." Elliot, interneti yönetenlerin kediler olduğu gerçeğini kabul ettiğimiz düşünüldüğünde bir şeylerin farkındaydı.
İstatistiklere göz attığınızda, insanların Google'da kedilerden çok köpekleri aradığını, Youtube'da kedi videolarından çok köpek videoları olduğunu ve Instagram'da kedi resimlerinden çok köpek resimleri olduğunu fark edebilirsiniz.
Bunu bir kenara bırakacak olursak, interneti düzenli olarak kasıp kavuranlar kedilerdir. That Little Puff adlı Youtube kanalında 22 milyondan fazla abonesi olan Puff adlı sevimli bir Ragdoll'dan Instagram'da 4,5 milyondan fazla takipçisi olan Nala Cat'e, kedilerin sosyal medyada hüküm sürdüğüne şüphe yok.
Dünyanın dört bir yanındaki fotoğrafçılar da neyin ne olduğunu biliyor ve mükemmel kedi fotoğrafını yakalamak için her yolu denemekten çekinmiyor. İster mahallelerindeki kedileri fotoğraflıyor olsunlar, ister farklı ülkelere seyahat ediyor ve yol boyunca değerli anları yakalıyor olsunlar.
Orin adını kullanan bu fotoğrafçılardan biri, çoğu fotoğrafçının ancak hayal edebileceği bir şeyi yakalamayı başardı. Orin, aynı zamanda bir dünya gezgini olan Kaliforniyalı bir fotoğrafçı.
Bunun da ötesinde, Orin büyük bir kedi ve köpek yavrusu adamıdır ve ikisinden birini almaktan çekinmez. Ancak, sürekli yolda olduğu için onlara bakamayacağından korkuyor.
Tabii ki Orin, fotoğraflarının çekilmesinden hoşlanmayan ya da onları sevmek veya bir kurtarma merkezine götürmek isteyen yabancı bir adam tarafından yaklaşılan sayısız kedi ve köpeğe rastlar. Orin zaman zaman yalnız kalıyor, ancak sokak hayvanları onunla takılmak istemiyor çünkü şu ya da bu nedenle insanlardan korkuyorlar.
Hikayenin güzelleştiği nokta şu: Orin iki haftalığına Türkiye'ye, İstanbul'a gitti ve sokaklarda dolaşan kedi sayısı karşısında şaşkına döndü. İstanbullular kedilere bakıyor, onları besliyor ve onlarla oynuyorlardı ve kediler de bu tür ilgi ve şefkate alışkındı.
Orin bu kedilerin diğer ülkelerdeki kediler kadar ürkek olmadıkları gerçeğini kavrayamadı - koşarak, miyavlayarak ve sağdan soldan ilgi talep ederek geliyorlardı. Karınlarını gösterip okşanmak için yalvarıyorlardı. Yerde yuvarlanıp mırıldanıyorlardı. Hatta Orin nereye giderse gitsin onu takip ediyorlardı.
Orin, İstanbul kedilerinin rahat doğasından çok etkilenmişti ama bunun sorumlusunun İstanbullular olduğunun da farkındaydı. Kedilere saygı gösterme, onlarla ilgilenme ve onları besleme biçimleri, bu insanların ne kadar sıcak kalpli ve empatik olduklarının bir yansımasıydı.
İstanbul sokaklarında yüz binlerce kedi dolaşıyor, ancak bunlar sıradan sokak kedilerinden çok farklı. İstanbul, diğer Türk şehirleriyle birlikte, Osmanlı İmparatorluğu'na kadar uzanan, kedileriyle ilgilenme konusunda köklü bir geçmişe sahiptir.
Kudretli Osmanlılar kedilere akıllı, güçlü ve temiz oldukları için taparlardı. Kedileri koruyucuları olarak görürlerdi çünkü kediler onları fare kaynaklı salgınlardan korur ve evlerini fareler tarafından yok edilmekten korurdu.
Ve yıllar geçtikçe kediler Türk kültürünün vazgeçilmez bir parçası haline geldi. Orin, seyahati sırasında bir gün Boğaz'da yürürken onu şaşırtan bir şey fark etti.
Beton bir duvarın üzerinde oturmuş, birbirlerine sokulmuş ve sarılmış iki kedi gördü. Gözlerine inanamadı çünkü fotoğraf için poz veriyorlarmış gibi görünüyorlardı. Doğal olarak fotoğraf makinesini çıkardı ve hemen onların fotoğraflarını çekmeye başladı.
"Bu fotoğrafların kurgulanmadığına kim inanır ki?!" diye düşündü ama onları fotoğraflamaya devam etti çünkü bir daha böyle bir fırsat yakalayamayacağını biliyordu.
İşi bittiğinde durdu ve bir süre onlara baktı çünkü birbirlerine bu kadar bağlı olduklarına inanamıyordu. Isınmak için mi birbirlerine yapıştıklarını merak etti. Ama neden soğuğa, rüzgara ve diğer elementlere maruz kaldıkları bir duvarın tepesinde kalsınlardı ki?
İnsanların, kucaklaşan bu iki tatlıya fotoğraf çektirmediğine inanıp inanmayacağını umursamadı. Böylesine sevimli bir anı yakalamayı başardığı için mutluydu.
Orin'in gezisi, Türkiye'nin kedi kültürünü de sergileyen fotoğraflarla doluydu.
Masanın üzerinde uyuklayan, etrafı kahve yudumlayan ve kek yiyen insanlarla çevrili, Orin'in omuzlarına tırmanan ve Orin'in ekipmanlarına sarılan kedileri gösteren bir sürü fotoğraf topladıktan sonra, yoluna devam etmeye ve diğer ülkeleri keşfetmeye hazırdı.
Birbirine sarılan bu iki tatlıya doyamıyoruz ve Orin'in Türkiye'ye geri dönüp ailesiyle yeniden bir araya gelmesi için dua ediyoruz. sosyal sokak hayvanları. Kim bilir, belki de elini taşın altına koyar ve uyanık olduğu her saatin her anını fotoğraflayabileceği bir evcil hayvan edinir.
