Google'a girdiğinizde "kediler ve Down sendromu," gibi garip yüz hatlarına sahip kedilerin resimlerini gösteren milyonlarca sonuç almanız garantidir. "Down sendromlu kediler evlat edinilebilir." ve anlamını bilmediğiniz tıbbi terimler.
Dahası, muhtemelen Down sendromundan muzdarip olduğuna inanılan ünlü kedigillerle ilgili makalelerle bombardımana tutulacaksınız. Instagram'da 2,5 milyondan fazla takipçisiyle en çok konuşulan pofuduklardan biri olan Lil Bub'dan aynı uygulamada 1 milyon takipçiye yaklaşan Monty'ye kadar.
Down sendromlu kediler farklı oldukları için dikkat çekerler, ancak hikayelerinde göründüğünden daha fazlası vardır. Artık kediler, Down sendromuna işaret eden bilişsel zorluklar, kısalmış boy, basık bir yüz ve işitme sorunları gibi fiziksel veya davranışsal sorunlar yaşayabiliyor.
Ancak çoğu zaman tamamen farklı durumlardan muzdariptirler. Gördüğünüz gibi, kediler biyolojik olarak Down sendromundan muzdarip olamazlar. Bununla ne demek istiyoruz?
İnsanlarda her kromozomdan iki kopya vardır - basit bir matematik yaptığınızda, insanların yirmi üç çift kromozoma sahip olduğunu fark edeceksiniz.
Down sendromundan muzdarip insanlar ise yirmi bir çift kromozoma sahiptir ve bu da ileride sayısız sağlık sorunu yaşamalarına neden olur. Öte yandan kediler başlangıçta on dokuz çift kromozoma sahiptir - bu da Down sendromunu kediler için imkansız hale getirir.
Yine de, binlerce ve binlerce kedi, insanların geniş gözlere, kısa bacaklara veya bilişsel zorluklara sahip olmasına neden olan aynı durumdan muzdarip görünüyor. Lil Bub gibi kediler kısa, tıknaz ve sallantılıdır. Monty gibi kedilerin ise geniş gözleri, yamuk bir burnu ve işitme sorunları vardır.
Bunun nesi var? Kediler, Down sendromu ile aynı veya benzer semptomları göstermelerine neden olabilecek bir dizi durumdan muzdarip olabilirler. Bu nedenle, "kedi Down sendromu" evcil hayvan ebeveynlerinin durumdan emin olmadıklarında kullandıkları bir şemsiye terim gibi görünmektedir.
Bunu bir kenara bırakarak, size Down sendromlu iki yavru kedinin nihayet sonsuza dek yaşayacakları bir yuvaya kavuşma hikayesini sunuyoruz.
Hikayenin başına dönecek olursak, bu iki yavru kedi Brooklyn, New York sokaklarından kurtarıldı. İki zavallı birbirine sokulmuş, soğuğa göğüs geriyor ve birilerinin onları fark edip kurtarmasını umuyordu.
Tam da böyle oldu - birkaç İyi Samiriyeli onları fark etti ve hemen tamamı gönüllülerden oluşan, kâr amacı gütmeyen bir hayvan kurtarma kuruluşu olan Infinite Hope ile iletişime geçti.
İki yavru kedi küçük, ürkek ve korkmuş durumdaydı. TNR (tuzak-kısırlaştırma-geri dönüş) kurtarıcısı onları yakalamayı ve kurtarmaya geri götürmeyi başardı.
TNR daha yakından baktığında, iki yavru kedinin yüzlerinde geniş gözler, yamuk burunlar ve birkaç başka anormallik olduğunu fark etti.
Kurtarma merkezine geldiklerinde onları muayene eden veteriner, ikisinin de Down sendromunun tipik olarak kedigillerde görülen bir versiyonu olan chrᴏmᴏsᴏmal abnᴏrmality'den muzdarip olabileceğini ileri sürdü.
Tekir kediye de entropion adı verilen ve göz kapaklarının gözünün belirli bölgelerini kapatmasına neden olan bir durum teşhisi kondu. Torbie kedicik daha güçlü ve daha cesurdu ve kardeşini kontrol etmeye devam etti.
İki yavru kedi birbirlerine doyamadılar - sürekli birbirlerine güven verdiler, diğerinin iyi olup olmadığını kontrol ettiler ve birbirlerini kucaklayarak rahatlattılar. Kurtarma merkezindeki personel onlara hemen aşık oldu çünkü onlar gerçekleşmeyi bekleyen bir mucizeydi.
İkisinin de iyileşmek için önlerinde uzun bir yol vardı, ancak personel hem tekirin hem de torbinin önlerinde ne varsa üstesinden geleceğinden emindi.
Aynı dönemde Michelle Parson adında bir kadın da tüylü ailesine katmak üzere bir kedi arıyordu. Kendisiyle birlikte on beş yıl geçiren kedisi Buttons'ın ölümünün ardından iyileşme sürecine girmişti ve yeni bir kediye hazır olup olmadığını bilmiyordu.
Petfinder'da gezinirken Infinite Hope'un bir gönderisine rastladı. Down sendromlu iki yavru kediyi gördüğü anda onları düşünmeden edememiş ve bu konuda bir şeyler yapması gerektiğini anlamış.
Birkaç hafta bekledi çünkü o anda evlat edinmeye hazır olup olmadığından emin değildi. Infinite Hope'un gönderisine geri döndü ve iki yavru kedinin sahiplenilmediğini görünce şok oldu.
Michelle torbie kediye Calliope adını vermeyi düşündü ve oğlu da tekir kediye Auggie adını vereceğini ekledi.
Bunu bir işaret olarak gördü ve Down sendromlu kediler hakkında biraz araştırma yapmaya karar verdi. Down sendromlu kedilerin çoğunun harika bir yaşam kalitesine sahip olduğunu öğrendiğinde rahatladı ve iki yavru kedinin sahiplenilip sahiplenilemeyeceğini kontrol etmek için Infinite Hope'a ulaşmaya karar verdi.
Bir hafta sonra, o güne kadar gördüğü en sevimli iki yavru kediyle birlikte evine geri döndü. Auggie ve Calliope'un kafası karışmıştı ve Michelle ile ailesine güvenip güvenemeyeceklerini anlamak için biraz zamana ihtiyaçları vardı.
Zamanlarının çoğunu birbirlerine sokularak geçiriyorlar, saklanmak Masanın altında birbirlerine tutunuyorlardı. Hiç ayrılmıyorlardı, tuvalete giderken bile.
Calliope Auggie'nin arkasını kolluyor ve başlarına kötü bir şey gelmemesini sağlıyordu - Auggie ailenin belkemiğiydi ve bunu biliyordu.
Ancak zamanla yavru kediler Michelle'in onlara yardım etmek için orada olduğunu anladılar.
Daha enerjik, özgüvenli ve sosyal oldular. Ailenin geri kalanıyla takılmaya, apartmanda koşturmaya ve hatta Michelle ile kucaklaşmaya başladılar. Dışarı çıkmaya, komşularla oynamaya ve kuşları izlemeye başladılar. Çiçek açtılar.
Michelle, Infinite Hope'a ulaşma ve Auggie ile Calliope'yi evlat edinme kararından asla pişman olmadı.
