Dürüst olmak gerekirse, herhangi bir kedisevere gelmiş geçmiş en iyi doğum günü hediyesinin ne olduğunu soracak olsanız, cevap kesinlikle bir kedi olurdu.
En azından genç bir kızken benim için durum böyleydi.
Dürüst olmak gerekirse, sevimli bir kedi yavrusu hala listemin en başında yer alıyor, sadece onu kendime saklamayı tercih ediyorum. Zaten üç kedim var ve arkadaşlarımın benim çılgın bir kedi kadın olduğumu düşünmelerini kesinlikle istemiyorum (her ne kadar gerçeklerden uzak olmasalar da).
Her neyse, küçükken aileme doğum günümde bana bir kedi yavrusu almaları için yalvarırdım. Her seferinde. Her yıl. Yıl. Arka bahçemizde dolaşan birkaç kedimiz olmasına rağmen.
Ama kalbinizde çok değer verdiğiniz bir şeyin size hediye edilmesinde çok özel bir şey vardı. Ve eminim ki bugünkü hikayemizin kahramanı da benimle aynı fikirdedir.
Lillian Grant ile tanışın, sevimli bir Ridgeview Gardens Destekli Yaşam George, Utah'da 103. doğum günü için çok özel bir hediye istedi.
Lillian eskiden Sammy adında sevimli bir kedinin gururlu annesiydi. Ne yazık ki, 103. doğum gününden bir yıldan biraz daha uzun bir süre önce sevgili Sammy'si üzücü bir şekilde vefat etti, kalbi kırıldı ve yeni bir tüylü arkadaşa ihtiyaç duydu.
Tesisteki herkes Lillian'ı severdi. Doğal olarak, Debbie Persland, tesisin yöneticisi Ridgeview Gardens Destekli Yaşamen iyi doğum günü partisini yapmasını sağlamak istedi.
Doğum günü partisinden bir hafta önce Debbie, Lillian'a ideal doğum günü hediyesinin ne olacağını sordu. Eğer bu dünyada herhangi bir şeyi seçebilseydi, hediye olarak neyi seçerdi? Lillian basitçe şöyle dedi, "Sammy gibi tatlı bir kedi."
Lillian'ın basit ama iç açıcı dileğini duyduğunda Debbie derinden etkilendi. O andan itibaren, Lillian'a çok istediği ve hak ettiği hediyeyi vermek için elinden gelen her şeyi yapacağına dair kendine söz verdi.
Neyse ki kardeşi Joseph Harradine, St. George Hayvan Barınağı'nda hayvan hizmetleri görevlisi olarak çalışıyordu. Bu yüzden onunla temasa geçti ve Lillian'a yeni bir pofuduk arkadaş bulmasına yardımcı olup olamayacağını sordu.
Joseph kabul etti ve barınaktaki diğer kişilere danıştıktan sonra, 9 yaşındaki güzel bir kedi olan Marley'in Lillian için mükemmel bir aday olduğuna karar verdiler.
Marley'i bu kadar özel yapan şey, önceki sahibinin de yaşlı bir kadın olması ve ne yazık ki hayvan kabul etmeyen bir yaşam tesisine taşınması gerektiği için onu bırakmak zorunda kalmasıydı.
Joseph hangi kediyi seçeceklerine karar verirken çok düşündüklerini söyledi. Hepsi de Lillian ve kedinin mükemmel bir uyum içinde olmasını istiyordu. Ancak bunun gerçekleşmemesi durumunda, Joseph başka bir kediyle denemeye hazır olduklarını söyledi.
Neyse ki buna gerek kalmadı.
Lillian'ın doğum günü partisi olan 6 Nisan'da Debbie ve diğer çalışanlar tüm eğlenceli süslemeleri, lezzetli yiyecekleri, serinletici içecekleri ve tabii ki doğum günü pastasını hazırladılar.
Pastayı getirmeden hemen önce Debbie Lillian'a onun için çok özel bir sürprizleri olduğunu söyledi. O anda Josh Marley'i getirdi ve Lillian onu hemen kucağına aldı.
Kimse bunu inkar edemezdi - bağlantı oradaydı!
Lillian Marley ile kucaklaşmaya başladı ve pastayı, misafirini ve doğum günüyle ilgili diğer her şeyi unuttu. Ancak Debbie, Lillian'ın Marley'nin neden orada olduğunu tam olarak anlamadığından korkuyordu. Lillian'ın Marley'nin sadece kendisini ziyaret ettiğini düşündüğü izlenimine kapılmıştı.
Bu yüzden ona doğru eğilmeye karar verdi ve fısıldadı "Bu artık senin kedin olacak."
Lillian bunu duyduğunda gözleri yaşlarla doldu. O anda, bir kedi arkadaşa ne kadar özlem duyduğu açıkça ortaya çıktı.
Bir kedi şirketinin, bir kediye sahip olabileceği bir sır değildir. yaşlı bir kişi için birçok faydası vardır. Sammy öldükten sonra Lillian muhtemelen kendini yalnız ve üzgün hissediyordu. Ama sonunda bunu değiştirmenin ve yüzüne yeniden bir gülümseme yerleştirmenin zamanı gelmişti!
Doğum günü partisini takip eden günlerde Lillian ve Marley gerçek birer arkadaş oldular. Debbie'ye göre bu ikisi ayrılmaz bir ikili olmuştu.
Marley, Lillian'ın konuşmak istediği her şeydi. Ve çoğu zaman onun yanından ayrılmayı bile reddediyordu. Her zaman onun nerede olduğunu, neler yaptığını ve kendisine ne zaman geri döneceğini merak ediyordu.
Hatta birkaç kez ona, hala çok özlediği rahmetli kedisinin adı olan Sammy diye seslendi.
Lillian yaşlı bir kadın olduğu için Joseph'in çalıştığı barınak, ilerleyen yıllarda Lillian'a bir şey olsa bile Marley'in güvenli bir yuvaya sahip olmasını sağlamak zorundaydı. Herhangi bir nedenle Lillian ona bakamayacak hale gelirse, barınağın Marley'e yine de bakılacağına dair kanıta ihtiyacı vardı.
İşte bu noktada Debbie devreye girdi. Lillian'a bir şey olması durumunda (ya da daha büyük olasılıkla olduğunda) Marley'in sahibi rolünü üstlenmeyi kabul etti.
Debbie bu küçük fedakarlığı önemsemediğini söyledi. Kedileri her zaman sevdiğini ve Lillian'ın yüzüne bir gülümseme kondurmak, sevgili arkadaşı öldüğünde Marley'i sahiplenmek zorunda kalacağı anlamına geliyorsa, her şeye değeceğini söyledi!
Böylesine küçük bir iyilik bazı insanlar için dünyalara bedel olabilir. Umarım bu hikaye hepimize sevdiğimiz ve değer verdiğimiz insanlara iyilik yapma konusunda ilham verir; iyilik yapmak onlara bir kedi almak anlamına gelse bile. Neden olmasın, gerçekten?! Benim kitabımda en iyi iyilik bu zaten.
