Her yıl milyonlarca ve milyonlarca evcil hayvan kurtarma merkezlerinden ve barınaklardan sahiplenilirken, sonsuza dek bir ailesi olmayan tek bir yavru köpek ya da kedi kalmayacağını düşünürsünüz. Ancak gerçek biraz farklı.
Kurtarma merkezleri ve barınaklar sahipsiz kedilerle, annesiz kurtarıldıkları için hayatta kalma mücadelesi veren yavru kedilerle, hastalıklı, deformasyonlu ve sağlık sorunları olan kedilerle dolup taşıyor. yük ortalama bir insan için.
İster belirli koşullarla doğmuş olsunlar, ister sağır, kör veya felçli olmalarına neden olan bir tür travma yaşamış olsunlar, bir mucize, kesik bacağın, tıkalı burnun veya huysuz gözlerin ötesini görebilecek bir insan bekleyen sayısız değerli evcil hayvan var.
Kurtarma merkezlerinin ve barınakların, kapılarını kapatmak ya da yavrularını uyutmak arasında seçim yapmak zorunda kaldıkları bir noktaya geldiklerine tanık olmaktan üzüntü duyuyoruz.
Bir barınakta ya da kurtarma merkezinde kalmaları için yeterli alan, onları evlerine götürecek yeterli sayıda gönüllü ve bakıcı ve onları sahiplenmek için başvuran yeterli sayıda insan olmadığında, birilerinin onlara göz kulak olması gereken yavru kedi ve kedilerin çoğu sonlandırılıyor.
"Zor durumdaki" kedilerin herkesin sağlayamayacağı 7/24 bakıma ihtiyaç duyduğunu anlasak da, gözden kaçırdığımız bir şey olup olmadığını merak ediyoruz.
Birisi neden sarılıp yatarak, mırıldanarak ve miyavlayarak sevgisini göstermekten kendini alamayan meraklı bir yaratığın ebeveyni olmak istemez? Neden biri bu güzel hayvanı sevgi ve ilgi yağmuruna tutmak istemesin?
Ya da neden birileri bir fincan kahveyi ve bir Puppuccino'yu, bu fırsat için minnettar olmaktan çok daha fazlasını isteyen sevimli bir patili ile paylaşmak istemesin ki?
Özel insanlar özel hayvanları evlat edinir, bu kesin. Sokaktan kurtarılan nörolojik bir kedi olan Sampson, yemek yerken ve tuvaletini yaparken yardıma ihtiyaç duymasına aldırış etmeyecek özel bir aileyle tanışmayı umuyordu.
Northwest Animal Companions'ta koruyucu gönüllü olarak çalışan Jessica Thompson, yeni kurtardığı yavru kedisi Sampson ile ilgili haberleri paylaşmak için Instagram'a girdi.
Sampson Oregon'un doğusundan kurtarıldı ve Jessica'ya sorununun ne olduğunu anlaması için getirildi. Yürüyemiyordu, yemek yerken yardıma ihtiyacı vardı ve kum kabını kullanamıyordu. Bir çeşit nörolojik bozukluğu vardı ama kimse neden böyle olduğundan tam olarak emin değildi.
Çok tatlı bir yavru kediydi ama 7/24 bakıma ihtiyacı olduğu için yük olarak görülüyordu.
Jessica ve Norwest Animal Companions personelinin geri kalanı, nörolojik bozukluğa rağmen Sampson'ın mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürmesini sağlamanın bir yolunu bulmaya kararlıydı.
Jessica, takipçilerine şu an için Sampson'ı güvende ve emniyette tutmaya odaklandığını, ancak Sampson'a iyileşmesi için ihtiyaç duyduğu her şeyi sağlamak için elinden gelenin en iyisini yapacağını söyledi. Bunun mümkün olup olmadığından emin değildi ama elinden gelenin en iyisini yapması gerektiğini biliyordu.
Sampson Jessica'nın evine geldiğinde zayıf, yenilmiş ve depresyondaydı.
Jessica'nın bakımıyla daha da büyüdü ve güçlendi. Düzenli egzersizler yapmaya, ilaç almaya ve çok sayıda tedavi görmeye başladı. Yürüyemiyordu ama Jessica'nın yardımı olmadan günlük işlerini yapma konusunda biraz daha iyiye gidiyordu - Jessica'nın yardımı olmadan tuvalete gidiyor, yemek yiyor ve oyun oynuyordu.
Yaptığı her hareketi izliyor, üstesinden gelmeye çalıştığı her görevi teşvik ediyor ve her başardığında alkışlıyordu. Onun ne kadar kararlı, cesur ve güçlü olduğuna kafayı takmıştı.
Takip eden birkaç hafta içinde Jessica'nın yardımı olmadan ayağa kalkmayı başardı. Jessica'nın genellikle onu yerden kaldırması, desteklemesi ve sağa sola sallanmadığından emin olması gerekiyordu.
Her geçen gün daha da büyüyor ve güçleniyordu ve bu yüzden kendi başına ayakta durabiliyordu. Jessica'nın yardımı olmadan da kediler ve yavru kedilerle oynayabileceğini bildiği için daha arkadaş canlısı ve oyuncu oluyordu.
Jessica, Sampson'ın nörolojik bozukluğuyla ilgili bir güncelleme paylaşmak için Instagram'a gitti - ikisinin kaydettiği ilerlemeden memnundu, ancak Sampson'ın yürüyemeyeceği gerçeğini açıklamak istedi.
Sampson bir savaşçıydı ve ona hareket etmeyi ve hareketlerini kontrol etmeyi öğretmeyi başardı. Ancak onun yürüyemediği gerçeğini değiştirememişti.
Bir nöroloğa danıştı ve Sampson'ın yürüyemese bile mutlu ve sağlıklı bir yaşam sürebileceği gerçeği onu rahatlattı. Sampson ile çalışmaya devam etmeye ve en iyisini ummaya karar verdi.
Sampson da kısırlaştırılmıştı ama yollarını ayırmaya hazır olup olmadığından emin değildi. O gelmiş geçmiş en tatlı yavru kediydi ama ihtiyacı olan bakımı alıp almadığı konusunda endişelenmek istemiyordu.
Sampson (henüz) evlat edinilmedi, ancak küçük savaşçının onu hak ettiği şekilde şımartacak sonsuza dek sürecek bir aile bulması için parmaklarımızı çapraz tutuyoruz Şımarık. Yürü, Sampson!
