Biz aşinayız sevimli saldırganlık Terk edilmiş gibi görünen bir yavru kediyle ne zaman yolumuz kesişse bunu yaşarız. Zavallı şeyi kucaklamak, sevgimiz ve takdirimizle onu boğmak ve ona mutlu ve sağlıklı olması için ihtiyaç duyduğu her şeyi vermek istiyoruz.
Onu terk eden annesinin yerine geçmek istiyoruz ama bunu yapamayız. İşleri çok ileri götürmeden ve onu ailesinden koparmadan önce (gerçekten ne kadar istesek de) yavru kedinin annesiyle yeniden bir araya geldiğinden emin olmalıyız.
Şimdi, bir yavru kediyi annesinden ayırdığımızda çok erkenOnu tuhaf davranışlarla dolu bir varoluşa, diğer yavru kediler, kediler ve insanlarla bir arada yaşama mücadelesine ve daha yüksek sağlık sorunları olasılığına (hayatta kaldığını varsayarsak) mahkum ediyoruz.
Aslında, yavru bir kedinin tamamen ve düzgün bir şekilde geliştiğinden emin olmak için on iki ila on dört hafta boyunca annesine ihtiyacı vardır. Tüm yavru kedilerin annelerinden ayrılmadan önce sütten kesilmeleri gerekir çünkü ihtiyaç duydukları besinlerin çoğu annelerinin sütünden gelir.
On iki ila on dört hafta boyunca annesiyle birlikte kalması, yavru kedinin mutlu ve sağlıklı olması, diğer yavru kedilerle oynaması ve iletişim kurması, daha özgüvenli ve kendinden emin olması için ihtiyaç duyduğu besinleri almasını sağlar.
Ancak, terk edilmiş bir yavru kedi ile yollarımız kesiştiğinde ne yaparız? açıkça dakikalar önce mi doğdu? Anne hiçbir yerde bulunamazsa ne yaparız?
Bir Imgur kullanıcısının (@bmusser) tam da bu sahneye rastladığında ne yapmaya karar verdiğine dair yürek ısıtan bir anlatı sunuyoruz.
(Kredi: Imgur kullanıcısı @bmusser)
Olayın yaşandığı gün, işe gitmek için hazırlanırken komşusunun garajının etrafından gelen miyavlama ve ağlama seslerini duymuş.
Bölgeye yaklaştığında, miyavlamanın komşunun arka bahçesinin yanındaki çitin dışından geldiğini fark etti. Kendi kendine düşündü "İşe geç kaldım!" Ama miyavlayan her neyse, zor bir dönemden geçtiği hissinden kurtulamıyordu.
Komşusunun arka bahçesine doğru yürüdü ve annesi için ağlayan küçük bir kucaklama demeti gördü. Etrafına bakındı, en tatlı sözlerini söyledi. "Buraya, pisi pisi" ve annenin ortaya çıkmasını bekledi.
Annenin geri gelmeyeceğini anladığında, yavru kediyi yerden aldı ve yeniden toparlanması için eve getirdi.
Eve geri döndüğünde ne yapması gerektiği konusunda kafası karışmıştı. Anneyi aramaya devam mı etmeliydi yoksa yavru kediyle ilgilenip anneyi tamamen unutmalı mıydı bilemiyordu.
Karısı eve gelip çığlık atana kadar göbek bağının hala yavru kediye bağlı olduğunu bile bilmiyordu "Bu da ne?!" Bir yandan yavru kedinin annesi olmadan hayatta kalamayacağını biliyordu. Diğer yandan da yavru kediyi sağlığına kavuşturmak için bir şeyler yapması gerektiğini biliyordu.
Şimdi ikisi birlikte mağazaya gidip yavru kediyi en kısa zamanda beslemeye başlamak için bir sürü malzeme ve yavru kedi maması (formül) satın aldılar.
Eve döndüklerinde, çok ama çok küçük bir yavru kediye nasıl bakacaklarını araştırmaya ve yavru kedinin yeterince yediğinden emin olmak için farklı beslenme tarzlarını denemeye başladılar.
Aslında, yavru kedi onlara bağlanmaya başladı ve hatta kocasının kolunda emziriyor ve ilgi ve şefkat için miyavlıyordu.
(Kredi: Imgur kullanıcısı @bmusser)
Bir süre sonra, her şeyin yolunda olup olmadığını kontrol etmek için veterinerden bir randevu aldılar. Ve veteriner, yavru kedinin bir haftalıktan daha büyük olmadığını ve (mucizevi bir şekilde) büyüdüğünü, güçlendiğini ve her geçen gün daha sağlıklı hale geldiğini doğruladı.
Karı koca çok mutlu oldular ve bu nedenle yavru kediye Casper adını vermeye karar verdiler. Önümüzdeki birkaç hafta boyunca Casper daha da büyüdü, güçlendi ve daha fazla keşfetmeye başladı.
Elbette Casper kendine daha fazla güvenmeye başladığında, mırıltısını göstermeye, dairenin etrafında koşmaya, en yüksek mutfak tezgahlarının üzerinde zıplamaya ve babasına sarılıyor.
Tamamen iyileşti ve ailenin küçük mucizesi, her zaman yanlarında olan küçük bir gölge oldu. Onlara o kadar çok mutluluk getirdi ki onsuz yaşamayı nasıl başardıklarını bile bilmiyorlar. Yürü be Casper!
